Een hell of a ride kun je wel zeggen.
Vandaag heb ik het laatste gedeelte van mijn stamceltransplantatie afgerond. Het is klaar, het zit erop. Eindelijk. Althans, de behandeling zelf. De komende zes maanden zal ik nog moeten aansterken.
De afgelopen maand heb ik (hopelijk) de zwaarste behandeling van mijn leven ondergaan. Het was een maand vol ups en downs. Helaas meer downs dan ups. Vier keer een chemo, veel spuiten, een neckline plaatsen, stamcellen oogsten, stamcellen terugplaatsen, een bloedtransfusie, pijn, het verliezen van mijn haren, isolatie, verveling, heel veel verveling en het missen van de lieve mensen om me heen. Ik heb veel kaartjes, appjes en belletjes gekregen en dat heeft me echt zó goed gedaan en me er echt doorheen gesleept. Naast de steun van mijn lieve moeder en tante die ik bij me had natuurlijk. Zonder hun twee had ik dit niet gekund❤️
Vanaf nu kijk ik graag vooruit! Het was een zware behandeling, maar ook een behandeling die mij hopelijk veel gaat brengen: een gezonde toekomst. Een toekomst zonder pijn, zonder benen die uitvallen, zonder tintelingen, zonder blaasproblemen, een toekomst zonder MS.. Iets waar ik zó erg naar uitkijk, want ik heb nog zoveel mooie plannen!! Ik ben er klaar voor om deze plannen waar te maken en met volle teugen van het leven te genieten!