Woensdag 24 januari was het zover. Op naar Leuven, waar ik die dag werd opgenomen voor de operatie. Die dag moest ik als voorbereiding voor de operatie een darmspoeling doen.
De 25e was de dag van de operatie. Ik werd al vroeg gewekt, om nog even te kunnen douchen. Om 7 uur werd ik opgehaald en richting de operatiekamer gebracht. Om 8 uur begon de operatie. Eerst een vervelende ruggenprik voor de pijnpomp die ik zou krijgen, daarna werd ik in slaap gebracht. De operatie zou 6 - 8 duren, maar heeft uiteindelijk 10 uur geduurd. Hier heb ik natuurlijk niks van meegekregen, maar het was vooral voor mijn familie heel zenuwslopend. Om 18 uur kregen zij bericht. Het is gelukkig allemaal goed gegaan. Ze hebben mijn blaas verwijderd en van een stuk darm een nieuwe ‘blaas’ gemaakt. Het is ook gelukt om alles met de robot te doen! Super fijn, want daardoor heb ik nu helemaal geen groot litteken. Het zijn 6 kleine sneetjes, waar je weinig van terug ziet.
De eerste week na de operatie was heel erg zwaar. Ik was constant misselijk en moest overgeven. Dit kwam waarschijnlijk omdat mijn darmen een week lang stillagen. Hierdoor heb ik ook 6 dagen niet kunnen eten. Ook had ik koorts.
De tweede week kwamen m’n darmen op gang, trok de misselijkheid weg en kon ik weer langzaamaan beginnen met eten. Dat scheelde al zoveel. Wel bleef ik telkens hoge koorts houden. Ik zat al aan de antibiotica, want ik bleek een infectie te hebben opgelopen. Deze bacterie was resistent voor heel veel antibiotica, dus moest er weer gewisseld worden. Ook moest ik in een soort isolatie en lag ik alleen op de kamer. Als de verpleegkundigen kwamen, moesten ze schorten en handschoenen aan. Ik mocht de kamer niet meer uit. Gelukkig mocht ik nog wel gewoon bezoek krijgen en kwamen m’n ouders elke dag langs.
Helaas trok de koorts nog niet weg. Aan het einde van de tweede week hebben ze het een en ander behandeld en vanaf toen ging het beter en zakte de koorts gelukkig!
De derde week vond ik ook pittig. Ik voelde mij goed en was in mijn hoofd allang klaar om naar huis te gaan. In eerste instantie zou de opname ook maar 10-14 dagen duren, maar door die infectie duurde het allemaal langer.. Ik verveelde me heel erg, vooral omdat ik m’n kamer niet af mocht. Ik deed maar wat oefeningen aan de bedrand en liep een beetje rondjes door m’n kamer.
En toen zou ik eindelijk naar huis mogen. Ik was al een aantal dagen koortsvrij. De antibiotica kon stoppen. Ik moest nog even een foto maken van m’n nieuwe ‘blaas’ en als die goed was mocht ik de dag erna naar huis. De foto was goed, maar toen kreeg ik ineens toch weer koorts.. zo ontzettend balen, want toen moest ik weer een week langer blijven.
Doordat ik koorts bleef houden, hebben ze opnieuw het een en ander behandeld en toen mocht ik eindelijk naar huis!! Op dit moment heb ik nog maar 1 katheter in mijn navel. Daar moet ik over 3 weken voor terugkomen en dan gaat die er ook uit en gaan ze mij zelf leren sonderen/katheteriseren via mijn navel. Dat is dan de manier waarop ik moet plassen. Heel bijzonder, maar ook dankbaar dat dit mogelijk is. Ik kan jullie vertellen dat alle pijn die ik had aan mijn blaas, compleet weg is. Ik gebruik nu alleen nog maar af en toe paracetamol voor de wonden, maar dat is al zoveel minder pijnmedicatie dan ik voor de operatie nodig had. Hier ben ik zo blij om!! Bovendien kan ik weer lekker koffie, fanta, sprite, jus d’orange en noem maar op drinken, zonder dat ik daarna pijn krijg. Dat heb ik twee jaar niet gekund. 😍
De komende tijd zal ik mijn best doen om te herstellen, want ik merk wel dat mijn lichaam een flinke klap heeft gehad. Ik ben snel uitgeput en/of duizelig als ik loop. Maar we gaan er weer voor en hopelijk ben ik dan snel de oude!💪🏼 Ik kan niet wachten!
Liefs,
Marre